پاهایم را می نگرم
چنان از تماس با زمین مادر مهربانم لذت می برند
که افکارم تا رسیدن به افلاک
انگار باورم می شود که تمامی ساکنین افلاک در پرتوی مهربانی و عشقم جای می گیرند.
نگو که اغراق می کنم، چون من دعایت می کنم که تو نیز تجربه کنی.
اثر عزیزه پورحسن طالاری (ناهید)