روز اول ماه می سال 1923 برای اولین بار جشنی به عنوان روز کارگر توسط حزب کارگر کیسان در هند برگزار شد و از آن زمان پرچم قرمز در هند مرسوم و این روز بوسیله ی قطعنامه ی صادره تعطیل اعلام شد. روز اول ماه می، مصادف با جشنی به افتخار الهه ی بهار و جشنواره ی باروری در هند است.
البته در اصل روز جهانی کارگر به پاس گرامی داشت شورش کارگران آمریکایی در اول ماه می 1886 در شیکاگوست.
ایالات متحده و کانادا و چند کشور کوچک دیگر نیز اولین دوشنبه هر سپتامبر مراسمی به مناسبت روز کارگر برگزار می کند.
بنابراین در سراسر دنیا صدای کارگران که خواستار حفاظت از منافع، حقوق انسانی، اقتصادی و جایگاه بر حق خود هستند به گوش می رسد.
اگر کمی دقت کنیم همه ی ما انسان ها نیز کارگر درون داریم این یعنی اگر بخواهیم بدون حضور کارگر درونمان به اطرفمان نظری افکنده مثلاً به مشاهده ی منزل خود بپردازیم تصویر وحشتناک و شوک برانگیزی پیش روی مان خواهد بود پس بیایید ضمن گرامی داشت روز جهانی کارگر، کارگر درونمان را نیز پاس بداریم. چون سلامتی و بهداشت جسم و محیطمان را مدیون او هستیم. البته درون ما کارگر و کارفرما در یک مکان وجود دارند و اختلاف بینشان کمتر از اختلاف کارگران و کارفرمایان واقعی است.
همچنین پاس می داریم روز اول می 1955 را که کلیسای رومی به عنوان (قدیس) یوسف کارگر نامزد مریم مقدس، این روز را به نام کارگر نامگذاری کرد و عشق می فرستیم به همه ی عنوان هایی که این روز را خاص و گرامی داشتند.
در خاتمه به تمام کارگران دنیا این روز را تبریک گفته و از صمیم قلب، خواستارم که به حق و حقوقشان برسند. و به خودشان افتخار کنند که در هر حرفه و فنی وجود با ارزششان ضروری و موجب مباهات و افتخار است.
شادی حقیقی و سلامتی از آن شما باد. زنده و پایدار باشید.
اثر عزیزه پورحسن طالاری (ناهید)